Weltschmerz from Geen haast by Dominique Engers

WELTSCHMERZ

(Dominique Engers/Wessel Coppes)

Het wordt me af en toe ineens teveel
Dan valt mijn oog op een verkruimelde bejaarde
En dat grijpt mij dan beklemmend bij de keel
Ik heb het ook bij leraren met baarden
Rillende pony’s die wat slepen met één been
Mannen van vijftig die een beetje muffig ruiken
Waarvan ik meteen weer denk die woont alleen
Nou, dan kan ik wel een zakdoekje gebruiken

Doorgaans ben ik positief, heb ik het leven lief
Vind ik de schoonheid van de schepping één groot wonder
Maar soms, heel soms, lijd ik aan de lelijkheid
En ga ik aan mijn weltschmerz haast ten onder

Soms valt het leven mij zo onvoorstelbaar zwaar
Dat alles pijn doet aan mijn oren en mijn ogen
Zo’n zoenend puberstel met puisten en vet haar
Met de moed der wanthoop stevig vastgezogen
Het is direct vanaf het opstaan aan de hand
Ik zie een lelijk plein of ik hoor kromme zinnen
Een foto van een blinde Syriër in de krant
Nou, dan hou ik het eenvoudig niet meer binnen

Refrein

Meisjes van achttien met een heel erg slecht figuur
Een relnicht met een rood scharlaken brilmontuur
Een man met hazenlip en scheel en ook nog mank
Die al zijn zaad wil storten op de spermabank
Zo’n fietsend echtpaar, zij er hijgend achteraan
En allebei precies hetzelfde windjack aan

Iemand in een veel te groot en pluizig vest
Waar u en ik zich echt niet in zouden vertonen
Treurige flatjes in Zuid Beveland of Best
Waarvan je denkt dat daar toch mensen moeten wonen
En vanavond valt het ook alweer niet mee
Want vanavond zijn er ook weer heel veel dingen
Maar ’t is voornamelijk die jongen op rij twee
Die maakt dat ik gewoon niet verder meer kan zingen

• Acoustic
• Kleinkunst
• Nederlandstalig
• luisterlied
• theater
• Amsterdam